The decision to torture

With the recent report on torture by the CIA by the Senate Select Committee on Intellingence the research I did on the a democratic country`s decision to torture has become relevant again. In my thesis dissertation I use the abuses at Abu Ghraib as a case study to gain insight into why a country would decide to use torture even though it is extremely ineffecient. It also touches on the lack of political will to address the issue in the Obama camp and a possible means to efficiently address the issue. I have included the abstract of the dissertation in this article. The full dissertation can be downloaded at: http://hdl.handle.net/10019.1/4284

This dissertation’s primary focus is why torture is used when torture is not an effective means of gathering intelligence. To answer this question the argument for the use of torture, commonly known as the ticking time bomb argument, is discussed. Due to psychological and physiological processes during torture interrogation it was found that torture cannot be relied upon to deliver truthful information.

Torture was also found to adversely affect the institutions that are needed for its establishment. After torture has been found to be of no utility in terms of the appropriation of information the question of why torture is still used is answered by means of discussing societal dynamics as well as the political process surrounding torture. On the societal front it was found that American public opinion towards torture is ambivalent. The reason for this includes a host of socio-psychological factors such as the in-group out-group bias as well the War on Terror as a political ideology in its own right.

The notion that anybody is likely to torture is also explored by means of discussing the Milgram’s Obedience Experiment as well as the Stanford Prison Experiment. On the political front the notion that the abuses at Abu Ghraib and Guantanamo Bay were the work of a few bad apples is dispelled since it formed part of a deliberative political process that tried to make torture a legitimate foreign policy measure.

The reason for the existence of this process is the failure of international and domestic checks and balances. On the international front U.S. unilateralism as foreign policy principle is cited as the reason for the ineffectiveness of international measures to stop torture. On the domestic front the permanent rally around the flag effect due to the permanent state of mobilization in the War on Terror is cited as the reason for the failure of domestic checks and balances.

The lessons learnt from the research enables the creation of measures on how to stop torture even when it is found that the necessary political will is not present within the Obama administration. In the absence of political will it must be manufactured by means of the actions of civil society, the free press and the international community. It was found that the most effective means would be the creation of a committee of inquiry to create the political memory of the use of torture and how it was established. Additionally a memorial must be erected as well seeing that inquiries create political memories but they do not sustain it.

Nothing never happens - The conflict of knowledge

Maybe I didn`t look at areas, regions and places the same way other people do. Maybe it is my small town-upbringing. Maybe I`m just paid attention to something entirely different while other people concentrated on their spatial bearings. Irrespective of the reason(s) behind it, I spent a certain percentage of my life blissfully or anxiously ignorant of where I am. 

Amsterdam, with its relatively small, interconnected but unique neighbourhoods and the combination of century old grachten and the more modern city layout on the periphery really punishes the navigational happy-go-luckies of this world. This has frustrating consequences and one particular early-morning-two-hour-drenched-in-rain-only-to-figure-out-that-I-was-in-the-wrong-side-of-the-city bike ride comes to mind. 

I didn`t need a life coach or self-help book to figure out that this was a major point of self-improvement. The first step in this approach was putting a name to the region I was in. The place that gives you the quintessential Amsterdam feeling (gezellige pubs and old houses with high ceilings on the grachts) is the Jordaan. The area were people put a concerted effort into distinguishing themselves from each other but end-up looking remarkably similar is called De Pijp. Eventually I developed a type of affective shorthand for all the areas I would frequent. 

The problem was that I would know the name of the place I was but that didn`t help me get to the place where I wanted to be. To be able to navigate independently I would need to understand the interconnected nature of the districts of Amsterdam. I needed to figure out that from Vondelpark if you went East you will pass through the Museumkwartier, then Nieuwe Pijp and going over the Amstel you would be in a peculiar part of the city called Transvaalbuurt.   

Apart from being named after a province of apartheid South Africa one will also notice the names of Afrikaner leaders and battles fought by the Afrikaner in the 1800s. For instance Tugelaweg (in reference to The Battle of Tugela Heights) runs parallel to Retiefstraat (in reference to the Great Trek leader Piet Retief). The streets were named this way by the Dutch to show camaraderie and support of the Afrikaner after losing the Second Anglo-Boer War against the British. A war in which the British used inhumane tactics to counter the recently invented guerillawarfare of the Afrikaners. 

A lesser known fact is that some Dutch families took the sentiment further and immigrated to South Africa in support of the Afrikaner. One of these families being the Verwoerds and their son Hendrik. Hendrik would grow up to become the so-called Architect of Apartheid.   

The way we classify historic events gives an episodic feel to it but there is no start or end to the doings of mice and men - one event has many causal linkages to what happened before it in the same way that one area of a city is interconnected to the next. 

This brings me to the central conflict of knowledge. We need classification to understand and analyse but the very mainstay of knowledge also misleads us into a superficial understanding or less useful knowledge by taking our attention away from where events/places overlap as time/space changes.       

Welkom

Ek neem aan jy het die artikel gesoek wat vandag in "Praat Saam" genoem is. Kliek hier vir die artikel. Dit is een van my ouer artikels en daar is nog baie meer. Laat weet wat jy dink en geniet my blog!

Questions You Need to Ask Yourself

I always try to create new and original content for my blog but I was viewing some TED talks and stumbled upon something inspirational by the owner of Amazon - Jeff Bezos. I think it is a great checklist when you temporarily get dealt a bad hand or you need to make some important   choices. 


He was addressing graduates at Princeton University. He asked the following set of questions: 

"Tomorrow, in a very real sense, your life -- the life you author from scratch on your own -- begins.

How will you use your gifts? What choices will you make?

Will inertia be your guide, or will you follow your passions?

Will you follow dogma, or will you be original?

Will you choose a life of ease, or a life of service and adventure?

Will you wilt under criticism, or will you follow your convictions?

Will you bluff it out when you're wrong, or will you apologize?

Will you guard your heart against rejection, or will you act when you fall in love?

Will you play it safe, or will you be a little bit swashbuckling?

When it's tough, will you give up, or will you be relentless?

Will you be a cynic, or will you be a builder?

Will you be clever at the expense of others, or will you be kind?

I will hazard a prediction. When you are 80 years old, and in a quiet moment of reflection narrating for only yourself the most personal version of your life story, the telling that will be most compact and meaningful will be the series of choices you have made. In the end, we are our choices. Build yourself a great story. Thank you and good luck!"

Amsterdam - It`s Easy to be Happy

A friend of mine, who was quoting someone else, once said: “If you want to piss-off your enemies live a good life.” That`s very true. We are a product of our circumstances and to a certain point we can choose our circumstances. I choose to be happy and part of that is discovering what the world has to offer and seeing how I react to it.

Up until now my reaction to Amsterdam has been a joyful one. Don`t get me wrong. I miss having coffee and conversation in Afrikaans and although we like to complain in sunny SA we have a standard of living that a lot of Europeans can only dream about.

Let’s talk about Amsterdam though. Amsterdam is steeped in history. The centre of Amsterdam is also a World Heritage site and it is very compact and it is an amazing place to get lost in – which I inadvertently have been doing a lot of. I just get this feeling of wonder when I walk past a building that is older than the European settlement in South Africa. That also means a lot of history gets lost. The sign of Amsterdam is the XXX. It hasn`t got anything to do with the Red Light District but no one actually knows why it`s used. There are some theories, but no one knows for sure.

Amsterdam is also all about cycling. Cyclists are at the top of the transport food chain while pedestrians are like plankton. It is just the way it works. The cycling lanes make the whole city accessible within 40 minutes of cycling. That is if you don`t mind getting drenched in the twice-a-day-downpours.

I have always found it perplexing if people talk about tourist traps but after seeing city central and especially the Red Light District I understand the term fully. It is really difficult to meet a Dutch person in these areas and clubbing and coffee in the touristy side of town especially Leidse- and Rembrandtplein is expensive. This means you need to take some imitative and really try and discover the one of the myriad of shops, the cafes and the clubs that works for you.

To put it in perspective. Discovery makes me happy. In Amsterdam there is a lot to discover and therefore it`s easy to be happy in this slightly off-beat cosmopolitan town of a city.     

Rye verander en Angstigheid – Die Regdenke Persoon se Gids to Keuse

Ek staan een dag na vyf in `n ry by die supermark. Soos julle weet kan dit nogal redelik besig word so jou keuse van ry is van kardinale belang. Ek kom toe agter dat my ry nie die beste is nie. Die een huisvrou het haar seun gestuur om nuwe items te gaan afhaal en hou so almal op. Sodra ek toe besluit om van ry te verander begin my oorspronklike ry vinniger gaan as my nuwe ry en ek verloor toe so tyd. Dit het my egter aan die dink gesit  - as ek die heeltyd van ry verander sal ek nooit by die till uitkom nie.

        Hierdie voorbeeld is nogal redelik belangrik vir mense van ons ouderdom wat uitgaan en probeer om ons stempel af te druk in een of ander industrie of tipe werk. As `n mens die ganse tyd van rigting verander dan sal jy nooit lank genoeg in een aktiwiteit deelneem om die nodige ervaring op te bou nie. Dieselfde geld vir reputasie. Natuurlik kan `n mens nie bloed uit `n klip tap nie. So as jou werk vinnig op niks afpyl nie dan moet jy iets anders doen.

        Om egter die regte balans te tref tussen vat en los is moeilik en dit raak nie makliker nie. Die rede hiervoor is dat die hoeveelheid informasie tot ons beskikking meer is as ooit van tevore. Eric Schmidt, een van die grootkoppe by Google, het gestel dat die mensdom elke twee dae meer informasie produseer as wat ons tot en met 2003 gedoen het. Alhoewel goeie informasie besluitneming verbeter los dit ook `n mens met `n oormag van keuse en baie porn.

       Volgens ekistensialisme word angs beskryf as `n benoudheid wat gepaard gaan met vrye keuse en die wete dat jy verantwoordelikheid moet neem vir die uitkoms van jou besluite. Met die eksponensiele groei in informasie en moontlike rigtings om in te slaan is vandag dus die mees angstige dag in die geskiedkenis van die mensdom met geen beterskap wat voorlê nie.

       So wat nou? Wel, wie `n persoon eendag wil wees maak `n groot deel uit van sy identiteit. Die goeie ding is dat dit in alle regdenkende mense se geval altyd redelik positief is. Die besluite wat ons maak en die uitkoms daarvan is ook die spice of life. Regdenkende mense kruip dus nie onder die bed weg asgevolg van `n oormag van keuse nie, maar word net tydelik uitgeboul deur hoe om daar uit te kom.  Sterkte daarmee en onthou tog dat nie alles op die internet is nie. Groetnis en sterkte met die avontuur.

Gys hoop die ander mense wat by Tietiesbaai gaan kamp hou hierdie keer hulle Glocks by die huis.

`n Large Opsie Twee Asseblief

Ek blog nou al vir meer as `n jaar. Hierdie was my eerste poging gewees. Ek dog ek deel dit weer.


Toe ek elf was, was daar so `n program op TV genaamd Arli$$. Daar was twee tipes bekoring aan Arli$$. Eerstens was dit een van die min elfuur programme waar daar gereeld `n paar borste te siene was. Tweedens was dit een van die eerste agter-die-skerms programme, soos Entourage, wat jou die werk en die mense agter al die geld van `n gewilde bedryf gewys het. Arliss was `n agent in die sportbedryf en hy het heel duidelik op daai deel van sy kop geval wat sy morele kompas gehuisves het. As jy perdsteroids by die veearts wou hê en te skaam was om te vra of fotos van jou by `n Mexican donkey show uit die koerant wou hou dan kon jy jou sterre dank dat Arliss jou agent is.

Ten spyte van al sy tekortkominge het Arliss egter iets gesê wat my altyd sal bybly. Hy het gestel dat as jy twee probleme het dan is dit gewoonlik so dat die een die ander se oplossing is. Wat jy moet doen as jy `n onewe getal probleme het weet ek nie, want ses probleme is nou ewe skielik beter as vyf, maar ek dink Arliss se raad is nog steeds geldig en nie net vir probleme nie, maar gedagtes ook.

Daar is nou al die afgelope paar jaar twee gedagtes wat beurtelings aan my karring en dit mag wees dat die een die ander se antwoord is. Die een gaan oor gerigte dat gewone voorwerpe siele kan huisves en die ander handel oor `n baie slim perd genaamd Hans. Die gebruik van die woord siel mag dalk die verkeerde reaksies uitlok so laat ek my aan die hand van `n storie of twee verduidelik voor ek ala Oubaas heilige koeie uit die sloot grawe.

Jy onthou of weet seker van James Dean? Hy is die oorspronklike Rebel Without a Cause, die ikoniese filmster van die vyftigerjare. Dit is om en by verpligtend om `n foto van hom met die lang jas en die sigaret wat uit sy mond uithang op jou muur te hang in jou eerste woonstel en Alan-Grey het `n baie aangename advertensie oor hom gemaak. Glad nie sleg vir `n vier en twintig jarige met slegs een gesigsuitdrukking nie. James Dean se prestasies ter syde gestel, ek wil meer oor die kar praat met wie se hulp hy die tydelike vir die ewige verruil het en veral oor gerigte dat die Porsche 550 Spyder genaamd Little Bastard `n werklike bastard was in sy eie reg.

Little Bastard was glo uit die staanspoor uit `n bietjie van `n kalant. Selfs die Spyder se voorkoms was glo volgens `n kennis van Dean beskryf as sinister en hy het die volgende profetiese woorde gespreek: "If you get in that car, you will be found dead in it by this time next week." `n Week later het Dean verongeluk oppad na `n resies toe. Alhoewel dit die einde van Dean en die begin van `n legende was sou Little Bastard ook seker maak dat vergeteldheid nie deel sou vorm van sy lot nie. Die wrak sou later van `n sleepwa afgly en `n motorwerktuigkundige se been breek. Een van die twee dokters wat parte gestroop het van die kar is oorlede in `n ongeluk terwyl die ander erg beseer is. Twee boewe is ook ernstig beseer terwyl hulle die kar se oorblywende parte wou steel. Nadat die kar se bande gelyktydig opgeblaas het en nog `n ongeluk veroorsaak het, het die eienaar, ene George Barris, die wrak oorhandig aan die Californian Highway Patrol vir `n veiligheidstentoostelling. Die tenstoonstelling het egter min aandag gelok tot en met die pakhuis wat die wrak geberg het aan die brand geslaan het. Little Bastard het egter ongedeerd uit die vuur ontsnap. By `n ander tentoonstelling by `n skool het die kar geval op `n student en sy heup gebreek. Tydens die vervoer van die wrak het `n trokbestuurder ook kontrole verloor oor die trok en die bestuurder is dood nadat Little Bastard bo op hom geval het. Wat oor was van die Porsche is terugbesorg aan Barris en die wrak het toe onder vreemde omstandighede verdwyn. Of al hierdie gegewens waar is sal ek nie weet nie, maar as selfs die helfte waar is dan kan daar nog steeds gestel word dat Little Bastard `n baie gepaste naam was vir die vermetele kar.

Die lede van die Hawaii Volcanoes National Park is ook goed gatvol vir die oneindige invloei van pakkies wat slegs klippe, sand en seeskulpe bevat. Die pakkies gaan gewoonlik met met `n nota gepaard wat stel dat die sender oneindig jammer is oor dat hulle die skulpe gevat het as aandenking en dat die mense van die parkeraad asseblief die inhoud moet terugbesorg na die eiland aangesien slegte geluk die besoekers oorval het. Die legende is dat die godin van die vulkaan, genaamd Pele, die klippe, sand en skulpe sien as haar kinders en dus sorg dat dit naby haar op die eiland bly. Pele se wraak sluit siektes, huise wat afbrand en werksverlies in. Timothy Murray is een so `n slagoffer wat na `n besoek aan die park sy troeteldier aan die dood afgestaan het en sy verloofde verloor het. Die FBI het om ook gevang vir kopiereg inbraak. Dit alles vir slegs `n bottel vol van die swart vulkaniese sand.

Die lot van Dean en Murray is albei gekoppel aan voorwerpe wat op die oog af heel onskuldig lyk, maar uiteindelik lei tot hulle ondergang. Alle voorwerpe is egter nie so sinistêr nie. Daar bestaan baie gevalle van vissermanne se vrouens wat hul mans se verlore trouringe vind in die maag van visse wat hulle gevang het in die einste viswaters waar hulle dit jare gelede verloor het. Hierdie drie staaltjies mag of mag dalk nie as bewyse dien van die siel wat dalk bestaan in voorwerpe nie, maar die snaakse manier hoe dit ontwyk van dit wat as normaal beskou word maak die bestaan van `n siel binne alledaagse voorwerpe die mees voor die hand liggende verduideliking.

Die ander gedagte wat elke dan en wan by my spook is die van die perd genaamd Hans oftewel Clever Hans. Hans en sy eienaar, `n Duitser genaamd Wilhelm von Osten, het tydens die begin van die vorige eeu opskudding gemaak en selfs op The New York Times se voorblad gepronk. Von Osten het geglo dat diere kon wiskunde doen en na onsuksesvolle pogings met `n kat en `n beer is daar gevind dat Hans by verre die grootste potensiaal getoon het. Deur die antwoorde van basiese wiskundige vra met die stamp van sy hoef aan te dui het Hans soveel aandag ontlok dat daar selfs `n Hans Commission gestig is. Na `n stel toetse het die onpaar groep wat twee skoolonderwysers, `n sirkusbestuurder, twee dierkundiges, `n sielkundige en `n perde - afrigter ingesluit het besluit dat daar nie iets onpluis is met Hans se wiskundige vermoë, wat vergelykbaar was met `n destydse veertienjarige s`n nie.

`n Sielkundige genaamd Oscar Pfungst het egter ander idees gehad en na `n stel toetse het hy bepaal dat Hans nie juis baie beter was in wiskunde as enige ander perd nie. Die ding is dat perde, nes ons, pakdiere is en dus `n vorm is van sosiale intelligensie het. Een van die onderdele van sosiale intelligensie is die vermoë om liggaamstaal te interpreteer en dit is presies wat Hans gedoen het. Hy sou aandagtig kyk na sy vraagsteller soos hy sy hoef gestamp het en sodra hy op die regte antwoord gekom het sou klein verskille in die vraagsteller se liggaamstaal opgemerk word en Hans sou op `n baie aweregse manier op die regte antwoord kom. Hans se akkuraatheid het dus dramaties afgeneem as die vraagsteller nie die antwoord geken het nie of as hy buite Hans se veld van sig was.

Von Osten wou nie die verduidliking glo nie en het tot Hans se dood Duitsland plat getoer. Hans lewe egter nog steeds vort asgevolg van `n denkfout wat na hom vernoem is. Die Clever Hans denkfout stel dat mense geneig is om intelligensie aan iets toe te skryf nie op grond van werklike intelligensie nie, maar omdat dit handelinge uitvoer wat intelligent voorkom. Dit is een van die gevalle where it walks like a duck it talks like a duck but then again it`s not a fucking duck. Hier kom die twee gedagtes nou bymekaar en los mekaar op. Ons is geneig om intelligensie of `n siel aan karre, visse, en lawa klippe toe te ken, want allerlei gegewens gebeur waarin hulle betrokke is wat dit laat blyk asof hulle wel planne in die mou voer. Dit vorm deel van ons hunkering na geloofwaardige stories soos ons probeer sin maak van gebeure, selfs al sluit dit die bonatuurlike in. Maar soos die prokureur in Lipstick Dipstick se: "Looks can be very deceiving." Mense gaan ongelukkig dood in karongelukke, veral as hulle op onveilige bane in motorwedrenne jaag. Murray se lot het dalk meer te doen met die feit dat hy graag goeters vat wat nie aan hom behoort nie en minder te doen met Pele. Trouringe mag soms terugkom. Veral as jy `n beroepsvisserman is, want in jou geval is daar baie visse in die see, maar ook net soveel visse in die see aangesien jy jaar in jaar uit met dieselfde aas op dieselfde plek visvang.

Hierdie los ons met twee maniere om na dieselfde werklikheid te kyk. Die een is die koue werklikheid waar alles verloop soos dit doen vir `n baie spesifieke en nougesette stel redes. Die ander is ietwat meer vermaaklik waar karre dalk meer wil hê as `n deluxe valet elke tweede Saterdag, waar Pele jou goed op jou moer gaan gee as jy haar goete steel en waar visse gaaf genoeg is om hul lewens op te offer sodat vroulief minder skietgoed kan hê tydens die volgende argument. Ek verkies die tweede opsie, want soos een van my vriende op die rookbankies in Huis Visser gestel het: "Gys, die lewe is maar vervelig. Dis jou verantwoordelikheid om dit interessant te maak."