Rye verander en Angstigheid – Die Regdenke Persoon se Gids to Keuse

Ek staan een dag na vyf in `n ry by die supermark. Soos julle weet kan dit nogal redelik besig word so jou keuse van ry is van kardinale belang. Ek kom toe agter dat my ry nie die beste is nie. Die een huisvrou het haar seun gestuur om nuwe items te gaan afhaal en hou so almal op. Sodra ek toe besluit om van ry te verander begin my oorspronklike ry vinniger gaan as my nuwe ry en ek verloor toe so tyd. Dit het my egter aan die dink gesit  - as ek die heeltyd van ry verander sal ek nooit by die till uitkom nie.

        Hierdie voorbeeld is nogal redelik belangrik vir mense van ons ouderdom wat uitgaan en probeer om ons stempel af te druk in een of ander industrie of tipe werk. As `n mens die ganse tyd van rigting verander dan sal jy nooit lank genoeg in een aktiwiteit deelneem om die nodige ervaring op te bou nie. Dieselfde geld vir reputasie. Natuurlik kan `n mens nie bloed uit `n klip tap nie. So as jou werk vinnig op niks afpyl nie dan moet jy iets anders doen.

        Om egter die regte balans te tref tussen vat en los is moeilik en dit raak nie makliker nie. Die rede hiervoor is dat die hoeveelheid informasie tot ons beskikking meer is as ooit van tevore. Eric Schmidt, een van die grootkoppe by Google, het gestel dat die mensdom elke twee dae meer informasie produseer as wat ons tot en met 2003 gedoen het. Alhoewel goeie informasie besluitneming verbeter los dit ook `n mens met `n oormag van keuse en baie porn.

       Volgens ekistensialisme word angs beskryf as `n benoudheid wat gepaard gaan met vrye keuse en die wete dat jy verantwoordelikheid moet neem vir die uitkoms van jou besluite. Met die eksponensiele groei in informasie en moontlike rigtings om in te slaan is vandag dus die mees angstige dag in die geskiedkenis van die mensdom met geen beterskap wat voorlê nie.

       So wat nou? Wel, wie `n persoon eendag wil wees maak `n groot deel uit van sy identiteit. Die goeie ding is dat dit in alle regdenkende mense se geval altyd redelik positief is. Die besluite wat ons maak en die uitkoms daarvan is ook die spice of life. Regdenkende mense kruip dus nie onder die bed weg asgevolg van `n oormag van keuse nie, maar word net tydelik uitgeboul deur hoe om daar uit te kom.  Sterkte daarmee en onthou tog dat nie alles op die internet is nie. Groetnis en sterkte met die avontuur.

Gys hoop die ander mense wat by Tietiesbaai gaan kamp hou hierdie keer hulle Glocks by die huis.

`n Large Opsie Twee Asseblief

Ek blog nou al vir meer as `n jaar. Hierdie was my eerste poging gewees. Ek dog ek deel dit weer.


Toe ek elf was, was daar so `n program op TV genaamd Arli$$. Daar was twee tipes bekoring aan Arli$$. Eerstens was dit een van die min elfuur programme waar daar gereeld `n paar borste te siene was. Tweedens was dit een van die eerste agter-die-skerms programme, soos Entourage, wat jou die werk en die mense agter al die geld van `n gewilde bedryf gewys het. Arliss was `n agent in die sportbedryf en hy het heel duidelik op daai deel van sy kop geval wat sy morele kompas gehuisves het. As jy perdsteroids by die veearts wou hê en te skaam was om te vra of fotos van jou by `n Mexican donkey show uit die koerant wou hou dan kon jy jou sterre dank dat Arliss jou agent is.

Ten spyte van al sy tekortkominge het Arliss egter iets gesê wat my altyd sal bybly. Hy het gestel dat as jy twee probleme het dan is dit gewoonlik so dat die een die ander se oplossing is. Wat jy moet doen as jy `n onewe getal probleme het weet ek nie, want ses probleme is nou ewe skielik beter as vyf, maar ek dink Arliss se raad is nog steeds geldig en nie net vir probleme nie, maar gedagtes ook.

Daar is nou al die afgelope paar jaar twee gedagtes wat beurtelings aan my karring en dit mag wees dat die een die ander se antwoord is. Die een gaan oor gerigte dat gewone voorwerpe siele kan huisves en die ander handel oor `n baie slim perd genaamd Hans. Die gebruik van die woord siel mag dalk die verkeerde reaksies uitlok so laat ek my aan die hand van `n storie of twee verduidelik voor ek ala Oubaas heilige koeie uit die sloot grawe.

Jy onthou of weet seker van James Dean? Hy is die oorspronklike Rebel Without a Cause, die ikoniese filmster van die vyftigerjare. Dit is om en by verpligtend om `n foto van hom met die lang jas en die sigaret wat uit sy mond uithang op jou muur te hang in jou eerste woonstel en Alan-Grey het `n baie aangename advertensie oor hom gemaak. Glad nie sleg vir `n vier en twintig jarige met slegs een gesigsuitdrukking nie. James Dean se prestasies ter syde gestel, ek wil meer oor die kar praat met wie se hulp hy die tydelike vir die ewige verruil het en veral oor gerigte dat die Porsche 550 Spyder genaamd Little Bastard `n werklike bastard was in sy eie reg.

Little Bastard was glo uit die staanspoor uit `n bietjie van `n kalant. Selfs die Spyder se voorkoms was glo volgens `n kennis van Dean beskryf as sinister en hy het die volgende profetiese woorde gespreek: "If you get in that car, you will be found dead in it by this time next week." `n Week later het Dean verongeluk oppad na `n resies toe. Alhoewel dit die einde van Dean en die begin van `n legende was sou Little Bastard ook seker maak dat vergeteldheid nie deel sou vorm van sy lot nie. Die wrak sou later van `n sleepwa afgly en `n motorwerktuigkundige se been breek. Een van die twee dokters wat parte gestroop het van die kar is oorlede in `n ongeluk terwyl die ander erg beseer is. Twee boewe is ook ernstig beseer terwyl hulle die kar se oorblywende parte wou steel. Nadat die kar se bande gelyktydig opgeblaas het en nog `n ongeluk veroorsaak het, het die eienaar, ene George Barris, die wrak oorhandig aan die Californian Highway Patrol vir `n veiligheidstentoostelling. Die tenstoonstelling het egter min aandag gelok tot en met die pakhuis wat die wrak geberg het aan die brand geslaan het. Little Bastard het egter ongedeerd uit die vuur ontsnap. By `n ander tentoonstelling by `n skool het die kar geval op `n student en sy heup gebreek. Tydens die vervoer van die wrak het `n trokbestuurder ook kontrole verloor oor die trok en die bestuurder is dood nadat Little Bastard bo op hom geval het. Wat oor was van die Porsche is terugbesorg aan Barris en die wrak het toe onder vreemde omstandighede verdwyn. Of al hierdie gegewens waar is sal ek nie weet nie, maar as selfs die helfte waar is dan kan daar nog steeds gestel word dat Little Bastard `n baie gepaste naam was vir die vermetele kar.

Die lede van die Hawaii Volcanoes National Park is ook goed gatvol vir die oneindige invloei van pakkies wat slegs klippe, sand en seeskulpe bevat. Die pakkies gaan gewoonlik met met `n nota gepaard wat stel dat die sender oneindig jammer is oor dat hulle die skulpe gevat het as aandenking en dat die mense van die parkeraad asseblief die inhoud moet terugbesorg na die eiland aangesien slegte geluk die besoekers oorval het. Die legende is dat die godin van die vulkaan, genaamd Pele, die klippe, sand en skulpe sien as haar kinders en dus sorg dat dit naby haar op die eiland bly. Pele se wraak sluit siektes, huise wat afbrand en werksverlies in. Timothy Murray is een so `n slagoffer wat na `n besoek aan die park sy troeteldier aan die dood afgestaan het en sy verloofde verloor het. Die FBI het om ook gevang vir kopiereg inbraak. Dit alles vir slegs `n bottel vol van die swart vulkaniese sand.

Die lot van Dean en Murray is albei gekoppel aan voorwerpe wat op die oog af heel onskuldig lyk, maar uiteindelik lei tot hulle ondergang. Alle voorwerpe is egter nie so sinistêr nie. Daar bestaan baie gevalle van vissermanne se vrouens wat hul mans se verlore trouringe vind in die maag van visse wat hulle gevang het in die einste viswaters waar hulle dit jare gelede verloor het. Hierdie drie staaltjies mag of mag dalk nie as bewyse dien van die siel wat dalk bestaan in voorwerpe nie, maar die snaakse manier hoe dit ontwyk van dit wat as normaal beskou word maak die bestaan van `n siel binne alledaagse voorwerpe die mees voor die hand liggende verduideliking.

Die ander gedagte wat elke dan en wan by my spook is die van die perd genaamd Hans oftewel Clever Hans. Hans en sy eienaar, `n Duitser genaamd Wilhelm von Osten, het tydens die begin van die vorige eeu opskudding gemaak en selfs op The New York Times se voorblad gepronk. Von Osten het geglo dat diere kon wiskunde doen en na onsuksesvolle pogings met `n kat en `n beer is daar gevind dat Hans by verre die grootste potensiaal getoon het. Deur die antwoorde van basiese wiskundige vra met die stamp van sy hoef aan te dui het Hans soveel aandag ontlok dat daar selfs `n Hans Commission gestig is. Na `n stel toetse het die onpaar groep wat twee skoolonderwysers, `n sirkusbestuurder, twee dierkundiges, `n sielkundige en `n perde - afrigter ingesluit het besluit dat daar nie iets onpluis is met Hans se wiskundige vermoë, wat vergelykbaar was met `n destydse veertienjarige s`n nie.

`n Sielkundige genaamd Oscar Pfungst het egter ander idees gehad en na `n stel toetse het hy bepaal dat Hans nie juis baie beter was in wiskunde as enige ander perd nie. Die ding is dat perde, nes ons, pakdiere is en dus `n vorm is van sosiale intelligensie het. Een van die onderdele van sosiale intelligensie is die vermoë om liggaamstaal te interpreteer en dit is presies wat Hans gedoen het. Hy sou aandagtig kyk na sy vraagsteller soos hy sy hoef gestamp het en sodra hy op die regte antwoord gekom het sou klein verskille in die vraagsteller se liggaamstaal opgemerk word en Hans sou op `n baie aweregse manier op die regte antwoord kom. Hans se akkuraatheid het dus dramaties afgeneem as die vraagsteller nie die antwoord geken het nie of as hy buite Hans se veld van sig was.

Von Osten wou nie die verduidliking glo nie en het tot Hans se dood Duitsland plat getoer. Hans lewe egter nog steeds vort asgevolg van `n denkfout wat na hom vernoem is. Die Clever Hans denkfout stel dat mense geneig is om intelligensie aan iets toe te skryf nie op grond van werklike intelligensie nie, maar omdat dit handelinge uitvoer wat intelligent voorkom. Dit is een van die gevalle where it walks like a duck it talks like a duck but then again it`s not a fucking duck. Hier kom die twee gedagtes nou bymekaar en los mekaar op. Ons is geneig om intelligensie of `n siel aan karre, visse, en lawa klippe toe te ken, want allerlei gegewens gebeur waarin hulle betrokke is wat dit laat blyk asof hulle wel planne in die mou voer. Dit vorm deel van ons hunkering na geloofwaardige stories soos ons probeer sin maak van gebeure, selfs al sluit dit die bonatuurlike in. Maar soos die prokureur in Lipstick Dipstick se: "Looks can be very deceiving." Mense gaan ongelukkig dood in karongelukke, veral as hulle op onveilige bane in motorwedrenne jaag. Murray se lot het dalk meer te doen met die feit dat hy graag goeters vat wat nie aan hom behoort nie en minder te doen met Pele. Trouringe mag soms terugkom. Veral as jy `n beroepsvisserman is, want in jou geval is daar baie visse in die see, maar ook net soveel visse in die see aangesien jy jaar in jaar uit met dieselfde aas op dieselfde plek visvang.

Hierdie los ons met twee maniere om na dieselfde werklikheid te kyk. Die een is die koue werklikheid waar alles verloop soos dit doen vir `n baie spesifieke en nougesette stel redes. Die ander is ietwat meer vermaaklik waar karre dalk meer wil hê as `n deluxe valet elke tweede Saterdag, waar Pele jou goed op jou moer gaan gee as jy haar goete steel en waar visse gaaf genoeg is om hul lewens op te offer sodat vroulief minder skietgoed kan hê tydens die volgende argument. Ek verkies die tweede opsie, want soos een van my vriende op die rookbankies in Huis Visser gestel het: "Gys, die lewe is maar vervelig. Dis jou verantwoordelikheid om dit interessant te maak."

Werksoek en Vrousoek se Gemene Deler

Op die oomblik is ek besig om die ou CV af te stof en te soek na werk. In die huidige werksklimaat is dit seker nie die maklikste ding ooit nie, maar dit was nog nooit aangenaam om die werksplek te betree nie. Natuurlik het die studies sy eie frustrasies en tye van angstigheid, maar ek sukkel om afstand te doen van die vorige “division of labour” waar die familie hoofsaaklik vir my sorg en ek net verantwoordelik is vir my sakgeld en om nie `n vak te sleep nie.

        Ek probeer dink aan redes waarom dit so moeilik kan wees. My eerste teorie was dat daar nie `n “right of passage,” soos by `n doop of gradeplegtigheid betrokke is nie. Daarmee bedoel ek een of ander ritueel of amptelike samesyn waar daar gestel word jy gaan nou die werksplek betree en al jou vriende en familie wens jou die beste toe met jou soeke na werk nie. Soos ons egter baie weet is daar baie persoonlike mylpale wat gehaal word sonder jou vriende en familie wat jou aanpor. (Om die waarheid te sê sal dit nogal baie onaangenaam wees as jou vriende en familie jou tydens sommige mylpale aangepor het).

        My tweede teorie was dat daar nou `n groot hoeveelheid verantwoordelikheid op jou skouers geplaas word. Jy moet dalk verhuis. Jy hoop die mense by die werk hou van jou en belasting, versekering en karpaaiemente is moeilik om by te bring. Dit is egter nie onmoontlik om te doen nie. As die geslagte voor jou wilde diere moes afweer en diere met hulle eie hande moes doodmaak so kan jy met baie groter gemak na jou eie bas kyk. Dis in jou gene tjom.

Funky hoed

        My derde teorie is egter die een wat by verre die waterdigtse is. Dit behels egter `n bietjie verduideliking. Daar was so program om VH1 gewees genaamd The Pick-Up Artist. Die program het gehandel oor hoe om meisies op te tel. Daar was egter nie veel om te leer nie aangesien die aanbieder, Mystery, die gebruik van funky hoede en redelike dumbass comments goedgepraat het. So, vir die meeste van die program het `n mens dieselfde raad gekry as wanneer jy sou gevra het hoe om gedonder te word in `n kroeg.

       Mystery het egter `n interessante idee gehad wat in my kop vasgesteek het. Hy het aangevoer dat elke man inherent lei aan approach anxiety. Hierdie kwaal kom glo van ons pakdier verlede dat as jy gebat word die res van die vroue in jou trop sou gesien het dat jy nie juis goedgekeur word deur almal nie. So mans het mettertyd geleer om selektief en met groot omslagtigheid die skoner geslag hof te maak as om net hulle luck te try. Tot op die punt dat hulle liewerste net nog `n bier bestel.

       `n Weergawe approach anxiety is na my opinie juis die ding wat veroorsaak dat die toetrede tot die wêreld van die werkendes so moeilik maak. Tot en met die punt dat ons aanhou studeer of net-net `n bestaan maak. `n Curriculum Vitae bevat mos juis al jou pêrels wat jy oor die jare versamel het en om dit noukeurig op `n drie-bladsy dokument aan iemand te oorhandig en te hoor dat hulle nie minder kan omgee nie maak mos maar eina.

       Mystery voer egter aan dat die enigste manier om approach anxiety te oorkom is om die appel van jou oog aan te spreek voor jy tyd kry om jou voete koud te dink. My aangepaste raad aan alle werksoekers is as jy voel die werk is vir jou, jy kan `n lewe maak en jou uitleef terwyl jy besig is daarmee doen so gou as nou aansoek. Ek belowe ek sal my eie raad volg as jy ook so maak.  

Berlin – The City that Goes ;)

Picture of American soldier
at Checkpoint Charlie

Picture of Soviet soldier
 at Checkpoint Charlie

Many articles in magazines like QG and National Geographic Traveller describe Berlin as one of the coolest cities in the world. Low rents coupled with a very cosmopolitan population and the ever present contrast between the East and the West of the city means that there is something for everyone in Berlin.

These are of course the generic reasons for liking Berlin. Of course I like the contrast between East and West and how it still affects life in this huge metropolis – in what other city can you club in an old, defunct factory, walk past a car dealership that displays a Bugatti Veyron  and get verbally abused by prostitutes on your way to the hotel?

This is nice but then again a cup of tea is nice. What I like about the city is its quirkiness, it seems like Berlin is trying to be different in all facets all of the time. The most pertinent example is the robot men that originated in Berlin. These so-called Ampelmannchen were used in the old East Berlin but after the 1990 reunification the whole city adopted these funky red and green East Berliners as their own and they are also used throughout he whole Germany nowaday - especially in Saxony-Anhalt.  If you are into curios it is the Berlin version of the vuvuzela.

Other examples include the Berlin skyline that is dominated by an old East Bloc television tower. After the wall was broken down this tower broadcast political propaganda – they told the East Berliners that the people that were flowing out of East Berlin were only tourist who wanted to see what the West looked like. Some people like the tower, I don`t like it at all it looks like it might explode and cover the city in yellow puss.

Aesthetics aside the city folks are also constantly striving to differentiate themselves. Seeing a person with a tattooed face is not out of the ordinary. I saw this one guy who sported a beard,  a floral dress and a pair of Dr Martin`s and the person who caught the most eyes was me since I was laughing like a maniac. One guy who has achieved a certain level of notoriety is the doorman at Berghain (one of the most famous clubs in the world I`m told).

All in all Berlin has something for everyone. If you are a history buff the marks left by the struggle against the Axis and Allies are still there the same goes for the Cold War. If you like art and design your heart will be content. If you are up for a good time Berlin is “poor but sexy.” I could go one but all that I`m saying is if you ever have the chance give the place a try - you`ll like it.

Surrounded by Schwabians

A South African friend of mine, who happened to do an internship in Berlin, told me to do some enquiry into a group of German people known as the Schwabs. All clues that she gave me is that they come from the south of Germany and don`t smile.

One week went by and my research prospects were looking bleak. Time and opportunity overlapped in the square in front of Humboldt University in front of a building wide poster that claimed that Germany is Schwabisch Hall country. Swabish Hall is the local bank of the Schwabian people. They are one of the original three tribes of Germany the other being the Baden and the Bavarians.

"One these stones you can build."

This prompted a few questions about Schwabianism in the bus. When asking these questions I noticed that all three of the Schwabians in the German group happened to be sitting next to me in the bus – hence the title. In Schwabialand the importance of saving as much money as possible is very important. The main goal of all this saving is eventually building your own house and keeping the porch as clean as possible. Simple as that.

Some Schwabs in action.

This Schwabian work ethic has lead to major technological advances and some companies you might know of such as Hugo Boss, Daimler Benz and Boehringer Ingelheim. Apart from these achievements the Schwabs aren`t well loved in Germany. They are known for letting Berlin`s low housing prices escalate and an easy way of making friends in Berlin in saying “Scheisse (shit) Schwaben” as much as possible. 

Munich - The Devil Wears A Size 9 and the Freaky Shrine of Saint MJ

I`ve been in Germany for an exchange programme and I was to busy to write anything lately. I usually don`t write in English but for the benefit of my German friends I`m going to share some of my more interesting German experiences in English.

I got the opportunity to visit three German cities namely Munich, Berlin and Cologne. Every city is very different. Two main reasons for this exists. Firstly you have a host of provincial differences in living life that gets reflected in the buildings.  Secondly, the different ways in which the leaders of every city decided to react to the challenge of rebuilding their cities after it was bombed to the ground was somewhat different.

Berlin and Cologne decided to modernize while Munich went the more conservative direction. Munich was originally one of those medieval towns that were surrounded by the city walls and gates where farmers sold their wares in St Mary`s Square now known as Marianplatz. This historic part of town is still there and is still used to sell produce although the supply of farm produce has been replaced with luxury brands.

Apart from the places of consumerist worship there are also many places of the more conventional religious worship. Within one of these cathedrals there happens to be a footprint that is exactly dead centre in line with the cross. This is called the devil`s footprint and although many different variations of this story exists I`ll retell the version I heard in the cathedral.

The builder of the cathedral was faced by an enormous amount of setbacks that varied from structures toppling over to problems with the supply of raw materials. The builder came to the conclusion that the devil was putting in an extra effort to the delay the finishing of this place of worship and decided to strike a deal with the devil.

He promised the devil that he will finish the building without any windows if he would not interfere with the rest of the process. The devil obliged, delighted that nobody would like to worship in a cold building without any stained glass windows. When the devil, who used his friend the wind for transportation, went to inspect the site he was delighted to see how dark and cold it was. 

What the devil did not know is that the builder made use of planks to hide the beautiful windows that eventually adorned the walls of the cathedral. When the devil eventually noticed that he had a fit of rage and walked out of the cathedral after stamping his foot. In this fit the devil forgot to take the wind with him hence the constant howling wind in the area of the cathedral.

When our group got to the footprint one of the Germans put his foot, that happened to be the exact size as the devil`s (a European 44 – UK 9) on that of the devil before being verbally escorted out of the cathedral.

Around the corner there is a statue in honour of some composer whose name I cannot remember. His name is not important seeing that after the death of Michael Jackson the statue got converted into an impromptu and very freaky shrine to the late king of pop where he is venerated Roman Catholic style. There is even a woman that prayed in front of it. All this because MJ once stayed at the hotel on the opposite side of the road. 

Pasop vir Paul

Ek het die ander dag `n paar flieks nagevors op die internet. Een van my gunstelinge is die Coen Brothers se The Big Lebowski. As jy nog nie die fliek gekyk het nie dan moet jy `n plan maak. Alhoewel die fliek nie die kritici se goedkeuring weggedra het nie is dit een van die groot cult movies wat amper dieselfde gevolg het as Easy Rider. The Big Lebowski gaan oor `n ou genaamd The Dude. Die rol word vertolk deur Jeff Bridges en hy is eintlik `n nikswerd wat ingeweef word in `n groot, snaakse deurmekaarspil.

Wat my egter verbaas het van die artikel wat ek gelees het is dat The Big Lebowski aanduiding gegee het tot `n godsdiens genaamd Dudeism wat gebruik maak van lesse uit die fliek. Dit is mal, maar daar is ook `n godsdiens wat gebruik maak van die lesse in Star Wars. Daar was onlangs `n hele storie oor `n winkeleienaar wat nie wou gehad het daar moes `n ou aangetrek soos `n Star Wars karakter by sy winkel in nie aangesien hy kaalvoet was. Die Star Wars ou het hom toe aangevat aangesien hy gevoel het dit is ongrondwetlike onderdrukking van sy godsdiens.

Dit bring my by Paul die seekat. Vir die wat nie daarvan weet nie daar is `n Duitsland `n seekat wat deurmiddel van kos uit `n boks met verskillende landsvlae met groot sekerheid die Duitse sokkerspan se uitslae voorspel insluitende die Uruguay vs Duitsland game. Uncanny is die woord. Hy het ook voorspel Spanje gaan wen vanaand. Ek hoop en bid Holland wen.

Die rede omdat ek so stel is dat as Spanje gaan wen die volgende scenario redelik moontlik is. Eerstens, gaan Paul beskou word as `n siener. Die World Cup is egter verby en daar is soveel ander vrae. Die vraag op almal se lippe is dat Paul die einde van die wêreld moet voorspel. Natuurlik gaan die seekat een of ander lukrake nommer kies en dan gaan mense daarin glo. As jy dink ek praat gemors dink net in watse oproer almal was oor die Mayan Calender en 2012. As mense in daai gemors kan glo sal mense verseker in `n seekat glo met `n 100% track record. As hy vandag reg voorspel dan sal hy heelwaarskynlik sy eie godsdienstige gevolg kry. Natuurlik dink jy hy lewe net vir drie jaar so dit is fine. My antwoord is dat Jesus al meer as 1900 nie meer (fisies) met ons is nie.  

Behalwe dat die Duitse span hulself gejinx het met Paul se self-fulfilling prophecies (selfs baie Duitse televisie programme is onderbreek om sy volgende voorspelling uit te saai). Ek neem nie die Duitsers te erg kwalik daarvoor nie. (In my eerste blogpost verwys ek na Clever Hans – die Duitse perd wat glo wiskunde kon doen). Die rede daarvoor is omdat hulle groot gemaak is met Grimm Brothers verhale met baie slim diere.

So as jy inherent Coen Brothers of Grimm Brothers stories gebruik om jou wêreldbeeld mee in te lig is my hande afgekap, maar my vraag bly staan het ons nog een of ander wacky godsdiens nodig? Go Kaaskoppe!! 

Gys haat deeltekens. Hy is ook nie `n meer `n groot ondersteuner van Jagerbombs nie.

p.s. Die eienaars van Paul se akwarium het my blog gelees en daar sal nie meer vrae gestel word aan Paul nie. En daar was `n gejubel.

The Secret is Next Level

Die selfhulp rak by `n boekwinkel is nie `n plek waar ek my gereeld bevind nie. Ek glo vas dat die meeste van hierdie selfhulp mantras gebaseer is op een persoon se suksesverhaal. Die suksesverhaal is in elk geval na die tyd aanmekaar gevlans en bevat altyd dieselfde generiese raad soos moenie tou opgooi nie, glo in jouself en my persoonlike gunsteling wees positief. Dit is ook `n ongeskrewe ooreenkoms dat hierdie boeke van een of ander wedloop analogie moet gebruik of moet verwys na die stroomop stryd van die nederige forel of dalk iets meer funky soos `n feniks of `n eenhoring of `n griffin of Pegasus of dalk Pikachu. Voor jy my nou afskryf as `n siniese ou donder laat ek verduidelik waarom ek so `n renons in hierdie boeke het.
      Eerstens, gee dit geensins erkenning aan die redelike groot rol wat geluk speel in sukses nie. Malcolm Gladwell se boek Outliers verduidelik in detail dat die jaar waarin jy gebore word van onmenslike belang is vir sukses. Een van die beste voorbeelde gaan oor rekenaarprogrameerders. Daar is meer as een ou wat oor dieselfde vernuf en vasberadenheid as Bill Gates beskik. Die verskil is egter dat Gates en ander sagteware miljardêrs se verjaarsdae in hulle guns getel het. As jy voor `n seker jaar in die 1950`s gebore is en geprogrameer het dan sou jy vir IBM gewerk het. In daai tydstip het die bestuur van IBM geglo dat daar slegs `n mark vir drie of vier persoonlike rekenaars sou wees en jy sou ponskaarte in `n gebou van `n rekenaar ingedruk het sodat jy `n laptop kon bekostig. As jy na die datum gebore was sou jy natuurlik die ontploffing in persoonlike rekenaar gebruik skraps gemis het en `n gewone nine to fiver by Microsoft of Sun Microsystems gewees het. Tweedens, is daar die hele idee van negative evidence wat Hassim Taleb in The Black Swan aan ons voorstel. Taleb voer met goeie reg aan dat sekere verhale onsydig oorgedra word, want in die afloop van die verhaal word sekere van die deelnemers uit die spel verwyder. Op Stellenbosch se strate slaap daar gewese besigheidsmanne wat ook eens soos die spreekwoordelike forel in `n baie vasberade wyse teen die stroom geswem het. Die enigste verskil is egter as hulle `n boek skryf oor wat met hulle gebeur het, sal hulle heel waarskynlik self die publikasie moet bevonds. Dis soos my pa altyd sê: Dooie duikers deel nie (hulle verhale nie).
       Ten spyte van my hekel aan die bogenoemde selfhulpliteratuur is daar wel een boek wat ek goedkeur, maar vir ander redes as wat jy mag dink. Die boek/video is The Secret. Om julle geheue te verfris- die boek voer aan dat jy enige iets wat jy begeer kan kry deur om te glo dat jy dit kan kry. As jy dus meer geld wil besit begin dink aan hoe dit moet voel om al klaar die moneydollars te besit. Fokken awesome en weet jy wat? Dit werk, nie omdat die heelal ewe skielik sy filantropiese sy ontdek het nie, maar omdat die besit van meer geld nou `n groter prioritiet is en jou oë letterlik groter oop is vir geldmaakgeleenthede. Dit tap as te ware by jou onderbewussyn in. `n Goeie verduideliking hiervan kan in Karl Weick se boek Sensemaking in Organizations verkry word. Hy voer aan dat selfs een situasie `n onwerklike hoeveelheid sensoriese informasie bied en ons kan slegs `n sekere hoeveelheid informasie verwerk op `n spesifieke tydstip. Dit beteken dus dat ons (onder)bewustelik moet kies waarop ons ons aandag wil vestig. Ter illustrasie - was jy net voor jy hierdie sin gelees het bewus of jou rekenaar se waaier aan was of nie of selfs in watter land jy is (sorry Willas:)? Natuurlik was jy nie, jy was besig om jou te verlustig aan my blogpost en nou wonder jy wie Willas is. Jou aandag was eenvoudig nie by die bogenoemde entiteite nie. Om dit saam te vat - ons is `n produk van waarop ons ons beperkte aandag spandeer so moenie nou gaan porn kyk nie. Dit is waarom ek volhartig The Secret vir almal voorskryf, maar aangesien jy nou weet hoe dit werk spandeer liewer jou nuutgevonde kontant op Outliers of Black Swan.
       
 As jy moet weet Willas is `n visboer in Nieu-Seeland. `n Interessante brokkie World Cup trivia is dat die bynaam vir Black Label quarts – Zamalek - kom van die bynaam vir die Egiptiese sokkerspan. Die verbindtenis is dat die Egiptiese landsvlag dieselfde kleure as `n Black Label wapen is.

Nixon Cronje Johnson en waarom werklik genot in die uitvoering is

`n Goeie vriend van my hou daarvan om te vra hoeveel maniere daar is om uit te gaan in krieket. Gewoonlik kom die eerste vier of vyf maniere vinnig na die mense. Ander maniere soos time out  en handling the ball  vat egter `n bietjie langer of ontwyk mense totaal en al. Hoekom selfs ernstige krieketaanhangers nie dadelik dit kan oproep nie is tweevoudig. Eerstens, gebeur dit nie juis baie nie – Darryl Cullinan het laas in sy geskiedkundige beurt teen Nieu-Seeland beëindig deur die bal te hanteer.  Tweedens, bied dit nie soveel satisfaksie aan die kykers of selfs die opponerende span as iemand op so `n manier uitgaan nie maak dus nie `n blywende indruk nie.

    Selfs binne die verskillende maniere van uitgaan is daar maniere om die opponent uit te kry wat net lei na meer genot vir kyker en bouler. As jy mooi kyk na die krieket sal jy sien dat sommige boulers lekker lag met hulle kaptein as `n kolwer vir `n welgestelde strik geval het. Om `n paaltjie te vat van `n wêreldklas kolwer in vergelyking met `n tail ender is ook nie dieselfde ding nie. Die probleem is egter dat dit presies dieselfde lyk op `n bouler se statistiek. Of jy nou iemand soos Jacques Kallis vyf keer uitboul lyk dit statisties gewys presies dieselfde as jy `n heeltemalle palooka vyf keer uitboul.

     Dit bring my by die probleem dat uitslae meestal as vergelykbaar gesien word sonder dat daar enigsins in ag geneem is hoe dit bereik is. Daar is net eenvoudig nie `n respek vir due process nie. Hierdie mate van disrespek van hoe dinge verondstel is om te verloop kom van die aanhanger sowel as die presteerder. Die aanhanger het lof vir die presteerder ongeag hoe hy daar gekom het. Hierdie dime-a-dozen lof en navolging lei natuurlik na die probleem dat mense nie dinge doen nie vir die inherente genot om dit ordentlik te doen nie, maar liewer vir die lof en bates wat saam met dit gaan.

     Noem my `n naïewe puris, maar hierdie tema herhaal homself keer op keer. Gewoonlik spoel dit uit in een of ander debakel. Nixon en Watergate is `n goeie voorbeeld. Dick Nixon het besluit om sy politiese opponente uit te oorlê, met die oog daarop om herverkies te word, deurmiddel van sy mag te misbruik en op verskeie mense af te luister en joernaliste se belastingrekords na te gaan. Dis nou terwyl hy `n land moes lei. Hansie Cronje het ook tred verloor met wat hy eintlik veronderstel was om te doen (lees - slogsweeps) en om informasie aan bookies  te verskaf om geld te maak. In Afrika politiek kry ons dit ook soms so dat leiers besluit om selfs die presidensiële facade te los en liewer al hulle energie op die spoils of government te spandeer. Daai Kanadese naelloper, Ben Johson, met die geel oë dien ook as `n warning from history.

     My punt is dus dat daar baie gereeld en baie maklik tred verloor word met dit wat waarmee jy eintlik besig is en mense geneig is om hulle op te hou met allerlei sideshows. Dit kan met enige iemand gebeur – geld, vinnige karre, en hot chicks kan egter jou nie net jou aansien laat verloor nie, maar veel belangriker jou laat vergeet waarom jy doen wat jy doen – omdat jy dit geniet en jy is goed daarin. Ek sluit af met die relevante woorde van die Amerikaanse sportskrywer Grantland Rice: When the great scorer comes to write against your name he marks not that you won or lost but hoe you played the game.       

Gys word altyd verras deur die nuwe hoeveelheid crazy wat Stellenbosch clublife kan generate. Dan moet hy ook begin Duitse politiek begin opswot aangesien `n opinie sekerlik verwag gaan word in Berlyn.

Die Engelse Onderwyser se Nalatenskap

My oupa was `n onderwyser by Queenstown se verbeteringskool. Met verbeteringskool praat ek nie nou van `n skool wat bestaan  omdat boetie eintlik goed is met sy hande nie. Ek praat nou van `n verbeteringkool vir kinders wat uit ernstige verkeerde omstandighede kom. My oupa het egter slegs drie stories oorvertel van sy tyd daar as motor mech onnie en koshuisvader. Die een was waar hy die kinders wat hy die vorige week gevang het vir dagga groei in hulle koshuiskamer se plafon moes hospitaal toe moes nie. Die rede daarvoor is omdat hulle aanbeweeg het nadat hulle oes verwoes is na die sogenaamde malpitte (`n gevaarlike dwelmmiddel wat snaaks genoeg langs die pad groei in die grootste gedeelte van Suid-Afrika)toe. Teen die tyd dat hy by hulle opgedaag het was hulle bo hulle kaste asgevolg van spinnekoppe wat besig was om oor hulle te klim. Daar was nie `n spinnekop nie en hulle moes hospitaal toe gaan om hulle mae te laat uitspoel.

Die ander storie wat die vorige een se spieëlbeeld was met betrekking tot die emosie wat dit uit hom gelok het was sy rugbyspan. Daar is so foto van hom en my pa met identiese gehekelde truitjies (`n geskenk van `n dankbare ma) by die rugbyspan. Hulle was `n regte deurmekaarspul wat my laat dink het aan die Mighty Ducks of iets soortgelyks. Kyk, daar was die ontstuitbare vleuel wat `n drie kon druk uit enige situasie. Dit was net jammer hy was so bysiende jy moes die bal in sy hande sit vir hom om die drie te druk. Ek kan slegs die vleuel se storie onthou maar elke spanlid het `n soortgelyke storie gehad.

Die derde storie het ek egter by my pa gehoor. My oupa moes eens op `n tyd `n rygeleentheid by die skool se Engelse onderwyser gekry het. Hierdie Engelse onderwyser was getroud met en vrou genaamd Jane, sonder kinders en het een van daai swart knopgat karre gery. Die Engelse onderwyser het sulke hoogdrawende Engels gepraat met`n aksent soos wat jy jou sou indink die koningin se wagte sou gebruik as hulle ooit gepraat het of die aksent wat jy nodig het om rêrig old lang syne  uit die bors mee te kan sing.  

Die Engelse onderwyser het egter baie gehou van kos en Aunt Jane het seker gemaak dat daar altyd genoeg proviant in die onmiddelike omgewing was. Tydens die reis was daar `n hele koek en `n hele brood se toebroodjies. Soos die Engelse onderwyser bestuur het, het hy kort-kort en om die beurt die volgende gevra : Jane, would you pass me another sandwhich/piece of cake please?  Teen die tyd dat hulle by `n nabyliggende dorp gestop het was die koek en die toebroodjies op.

Hierdie minder verstommende storie het my egter geskok.  Die rede daarvoor is nie die hoeveelheid kos wat hy geëet het nie, maar die feit dat dit sy enigste nalantenskap was. As jy die wiskunde doen sal jy agter kom dat my oupa naby aan negentig sou wees. Die Engelse onderwyser het nie kinders gehad nie en enige van sy petuurs is heel waarskynlik al oorlede. Die storie van die vet Engelse onderwyser is dus sy laaste nalatenskap, nie ek of my pa kan sy eers sy naam onthou nie. Toe dit op my neerdaal was ek ietwat omgekrap vir die ouman se part. Ek moet bieg as ek dalk paaie sou kruis met die ander groot Engelse uitvoerproduk, Gin, dan mag ek self `n traan gepik het.

Dit het toe egter tot my deurgedring. Die Engelse onderwyser was `n onderwyser. Sekerlik die enigste beroep waar jou invloed jou lewensduur oorskry aangesien jy jong lewens ten goede of ten kwade beïnvloed. Opeens voel ek toe nie so jammer vir ons vet oorleë Engelsman nie. Alhoewel daar nooit enige blomme op sy graf gesit sal word nie weet iemand asgevolg van sy toedoen dat dit  an apple sowel as an hour is. Ek dra dus hierdie blog toe aan alle onderwysers wat `n invloed op my lewe gehad het. Ten goede of ten kwade – julle behoort te weet wie julle is.

Gys is super stoked oor die uitnodiging van die Duitse regering en wonder oor die nuwe gier om met jou hond in kuierplekke rond te loop – WTF?

Hoe Ralph Lauren sy geld spandeer

In my blog is ek nie altyd oorgehaal om iets wat al klaar op die internet is uit te stal nie. Hierdie is egter `n uitsondering.

Golfhempies in funky klere soos faded salmon (dit is glo nie pienk nie) met `n geborduurde polo speler op is Ralph Lauren se hoof claim to fame. Hoe hy egter die geld wat hy genereer by die ouens wat verkies om met hulle safety af uit te hang op sekerlik die beste manier ooit aangewend. 

Nee, hy het nie besluit om die polo teken nog groter te maak op sy golfhemde nie. Daar is ook nie iets dickheaded soos playa, kinky, frisky, of dangerous in goud agter op die krae van die hemde geborduur nie. Hy het egter sekerlik die wêreld se mooiste motorversameling bymekaar gesit. Hierdie motors is nie net ongoddelik mooi nie. Hulle is ook uiters skaars. Die Bugatti Atlantic (regs), wat onder kenners as die mooiste kar ooit beskryf word, is slegs een uit drie van die modelle wat nog bestaan en een het onlangs vir meer as US$40 miljoen hande verruil. 


Selfs al hou jy nie van motors nie is daar letterlik iets vir almal wat hou van goeie ontwerp en fotografie.

Regop staan, praat en waarom `n Neelsie-koffie no laughing matter is nie

Dit is terselfdetyd winter en eksamen in Stellenbosch. Dit is sekerlik die beste voorbeeld van natuur in simpatie in my verwysingsraamwerk. Natuur in simpatie is `n storiemeganisme waar die weer lyk asof dit die swaar gemoedstoestand waardeur die karakter gaan weerspieël. Daar is dus min flieks of stories waar die ou se  `n favourite favourite`n idioot vry tydens Riebeeck-Wes Olyffees of sy ma die emmer skop terwyl die weer bes gepaard gaan met witwyn drink op die stoep. Hierdie deel van die verhaal moet gepaard gaan met reën, koue, wind en veral nat sokkies.

In Stellenbosh is dit ook geensins anders nie. Dit is die swart en wit van die handboeke wat meng om die grysheid te vorm wat oor almal se gemoed neerdaal. Vandag in die Neelsie was dit moeilik om `n gesig te sien met `n glimlag op. Dit is asof `n kombinsie van seasonally affected disorder (SAD, not to be confused with sexually ambigious dudes soos Jarryd Leto) en eksamenangs mense se gesigte in permanente ID-foto-formaat hou. Dit is tragies om te beleef, maar wat erger was, was die gebrek aan enige iemand wat lag.

Die ou uitdrukking laughter is the best medicine is die waarheid. Almal weet om te lag is goed vir jou, maar as `n persoon wat die doel agter goeters probeer sien wil ek weet wat die punt is en hoe dit tot stand gekom het. Die antwoord is meer ineengeweef met die menslike liggaam, spraak en selfbewussyn as wat jy jou mag indink.

In die Laughter, Tickling and the Evolution of Speech and Self voer Provine aan dat ons nie geneig is om enige vorm van navraag te doen oor lag nie aangesien dit so algemeen is. Lag is eerstens `n sosiale aktiwiteit. Lag is ook nie uniek aan die mensdom nie. `n Vorm van uitdrukking baie naby aan lag vind plaas wanneer van ons slimmer aap-vriende hulself in `n speelsituasie bevind. Daar is egter `n wesentlike verskil. Sjimpanzees  kan slegs een geluid per asemteug uitkry. Die mens is egter weereens beter bedeeld in daai opsig en kan meermale ha-ha per asemteug. Die rede daarvoor is omdat ons kan regop staan ons bolywe se beweging onafhanklik is van ons arms se beweging. Dit laat ons toe om ons asemhaling te beheer. Hierdie is deel van die rede waarom ons koherente geluide kan maak oftewel praat.

Die lag wat gepaard gaan as jy gekielie word is ook baie belangrik om die onderskeid te maak tussen jouself en ander. Aangesien jy nie jou kan kielie nie en dit spraak voorafgaan is kielie en lag die mees eenvoudige vorm van sosiale interaksie. Daar word aangevoer dat dit die eerste vorm is van sosiale interaksie en dus die eerste bewusmaking is van `n onderskeid tussen jy en `n ander.          

So as jy volgende keer lag dink aan hoe ineengevleg dit is met so te sê alles van jou bestaan. As jy nie wil nie dan mag jy in elk geval net iemand genaamd Gys se Neelsie-koffiepouse minder depressing maak.

Gys sien uit na vanaand se quiz. Hy twyfel ook of die oorskakeling van 21st-seisoen na trou-seisoen `n wesentlike verskil in enige iets gaan maak nie.

Verlossing a la Slumdog

Heel uitasem daag ek toe by Aandklas, een van die menigte kuierplekke in Stellenbosch, op. Ek het `n boek tentoonstelling met onder andere Zapiro as spreker bygewoon en heeltemal vergeet van Quizaand. Ons quizspan mag dalk nog `n spitbraai en `n R5000 bar tab wen aan die einde van die quiz seisoen. Dalk `n bietjie nerdy, maar dit bied `n alternatief aan die res van Stellenbosch clublife en ek hou van in `n span operate. Dit was waar ek my oomblik van verlossing a la Slumdog ervaar het.

Om jou geheue te verfris, Slumdog Millionaire is gebaseer op die boek Q&A. Dit kom neer op `n Indiese seun wat uit `n stel tragiese episodes die regte antwoorde vir Who Wants to be a Millionaire put en natuurlik die meisie kry. Die hele storie agter Q&A is dat daar binne die slegte omstandighede dinge geleer kan word waarmee jy jou kan verlos daarvan.

My eie Slumdog oomblik is te danke aan een aand van moedeloosheid waaroor ek nog altyd so `n hol kol op my maag kry as ek daaraan dink. Op kosskool het ek baie naweke ingebly, veral in Std. 6. Met die ander veertienjariges wat ook te vêr van die huis af gebly het, het ek nie noodwendig te veel in gemeen gehad nie. Naweke was maar `n depressiewe tyd. Jy mag nie eintlik gaan waarheen jy wil nie, maar na die Saterdag se sport is daar ook nie te veel om die tyd mee te verwyl nie. Daar was wel `n uitweg aangesien die diensdoende personeel die moeite gedoen het om ons Tygervallei toe te vat vir `n fliek.

Ek weet nie van jou nie, maar winkelsentrums was nog nooit my idee van `n goeie tyd nie. Die kapitalistiese tempels is soos `n modern house of horrors wat daarop ingestel is om geld uit jou sak uit te neem instede daarvan om jou die skrik op die lyf te jaag. Die gange wat kinkel reg na die ingang is bedoel om met jou natuurlike soeke na landmerke te speel. In stede daarvan om van landmerke gebruik te maak om te navigate moet jy nou van winkels se name gebruik maak om jou pad te vind. Op daai manier moet jy die heeltyd bewus bly van die winkels. Dit en die harde musiek is net `n paar van die legio planne wat winkelsentrums het om jou `n impulse buy te laat maak. Dit en my plattelandse agtergrond maak dit baie moeilik om te ontspan in daai goed.      

 

Ek betree toe willens en wetens daai milieu om X-Men te gaan kyk. Al klaar krapperig kom ek toe agter dat my Coke geen stroop in het nie. Dit was skoon sodawater. Wat my so erg daarvan frustreer het, is nie die smaak nie, maar dat ek te pissie was om vir die ou agter die toonbank daarvan te vertel en aan te dring op dit wat my toekom nie. Om by my teleurstelling by te voeg probeer ek mos na die fliek met die trapreëling af te gly en skeer `n nuwe hemp, wat ek geskenk gekry, het heeltemal aan flarde. Op daai oomblik was dit ook nie nodig dat almal wat saamgegaaan het vir my moet uitlag nie. Major loss of face onder die peteurgroep daar! Natuurlik is dit nie so erg as om amper jou oë te verloor of wanneer jou broer jou true love met `n pistool afrokkel nie. Dit is wel een van daai ware lewensdrama oomblikke waar jy net uit pure gatvolgheid jou wil bejammer vir `n wyle.  

Hoe ek uiteindelik verlos is uit die frustrasie wat dit skep as ek selfs nou terugdink aan daai aand was ook deur middel van `n antwoord op `n vraag. Die vraag was: In watter jaar het die eerste X-Men uitgekom? Die antwoord was toe bloot `n eenvoudige optelsom: 1986 (my geboortejaar) + 14=2000. Gedeeltelik te danke daaraan het ons gesamentlik tweede gekom en `n R200 bar tab gewen. Alhoewel elke spanlid slegs `n Black Label en `n draught uit die 2de plek gekry het was die genoegdoening wat daarmee saam gegaan het baie lekkerder as daai fokken sodawater!

Gys hoop Riversdal en Albertinia se mense hou van ons goeters en is baie trots op die naweek se internasionale deurbraak.Verder wil ook net stel dat as `n vulkaan wat `n wolk bo Heathrow gebruik word in `n storie sou mense gedink het dit is ietwat onrealisties.

Wat Lewensredding My Geleer Het

As jy aan die einde van die jaar `n paar vinnige berekeninge doen en agterkom dat jy nie genoeg geld tot jou beskikking het vir `n luilekker Desember-vakansie nie dan moet jy vrede maak met die feit dat jy sal moet werk. As jy nie bereid is om kelner te wees nie dan is daar wel ander maniere om the man tevrede te hou sonder om jou siel in te ruil. Ek het al by `n backpackers in Hogsback gaan werk, maar vir `n jong  man wat hou van die see is lewensredding by verre die beste keuse.

Lewensredding bied jou die son, see en daar is altyd een of ander avontuur of snaakse karakter wat deur die dag opduik. Die seksbehepte onderwyser, die dronk wittebroodgangers of die heks wat spells op jou plaas in Bongo`s Pub is maar net `n paar van die mense wat oor jou pad kom. Natuurlik gaan dit met groot verantwoordelikheid gepaard en om 20,000 dronk besoekers op Wilderness se strand te hanteer verg hare op jou tande. Ek sal egter nie daai samesyn en strontpraat met die crew vir enige iets verruil nie.

Ek het ook al baie van die mees interessante episodes vergeet of baie van hulle het ook al vermeng geraak met mekaar. Een storie bly my altyd by omdat daar `n les betrokke was. Dit was my beurt om by die waterlyn te staan en seker te maak dat alles glad verloop. Daar het `n man verbygehardloop gekom met sulke tronk chappies op sy bors en rug. Hy het in die water geduik en begin baljaar. Wilderness is egter `n sandstrand wat beteken dat jy die een oomblik nog gemaklik kan staan en dan ewe skielik sak jou kop onder die water. Dit is nie te gevaarlik as jy kan swem nie, maar ons man wat van Vasco afkom, kon egter nie. Hy het soos `n besetene te kere gegaan en my op `n oomblik laat dink dat hy die see hard wil karring sodat hy kan uitstap soos daai muis wat in die vat melk geval het.

Hy was egter nooit in groot gevaar nie. Ek het letterlik na hom gestap die boei gegee en vir hom gevra om te staan. Teen daai tyd het die stroom hom geneem na `n deel waar die water slegs tot by jou bors kom. Hy het hom gered deur te staan, maar hy het voorheen verkies om te spartel. Dit sou sy tot sy dood gelei het en hierin is die les opgevang. Ons voel somtyds ons is in die moeilikheid of in `n nuwe situasie en dit verg iets meer van ons. Somtyds is dit egter nie so dat drastic times vir drastic measures call nie. Die meeste van die tyd verg dit net nugter nabetraging van wat die situasie behels en wat jy tot jou beskikking het. Wat gewoonlik meer as genoeg is om aan die ander kant uit te kom.

Gys wonder hoe `n mens die Sondag Blues kan oorwin. 

Merkwaardige Links

Ek het vandag op twee merkwaardige links afgekom. Die eerste was `n webtuiste wat beweer dat die music video van Lady Gaga se “Bad Romance” neerkom op `n versameling okulte rituele. Hierdie ou het sekerlik ure bestee aan hierdie sogenaamde analise waar hy letterlik alles van songode tot bokkoppe agter die bos uitskop.

Dit is nou die einste manier van dink wat geopenbaar was toe daar mense by my huis in Uniondale opgedaag het en aangedring het dat my Ninja Turtles en my susters se Care Bears in die vuur gegooi moet word aangesien hierdie gemaak is om met jou kinderkop te gool. Hierdie is ook dieselfde stel mense wat jou aangegeluur het as jy daai Stüssy hemp met die ag-bal gedra het. Dieselfde groep mense het ook tot Liewe Heksie se ondergang gelei en gekla oor Harry Potter.

Selfs al is dit hoe diabolies wie is die persone wat juis die ergste eur sulke sogenaamde onheilig simboliek vasgevang word? Dit is juis dié rusiestokers en klagatte. Dit laat my baie dink aan die Dominee in André. P. Brink se Oom Kooitjie Emmer wat `n groot versameling verbode literatuur in sy lessenaar gehad het. Dit is natuurlik nie vir sy eie gebruik nie, maar slegs dat hy die uitdagings wat die deursnee gemeentelid in die gesig staar kan gade slaan en bewus wees daarvan.

Merkwaardige Links

Die tweede link praat van `n nuwe trend wat glo begin vlam vat in Amerika. Dit word vajazzling genoem en is na my opinie heeltemal verregaande, maar soos met die meeste Suid-Afrikaanse musiek kan ek wel insien dat daar mense is wat daarvan gaan hou. Vajazzling behels die plak van juwele of kristalle op die - hoe kan ek nou stel – vroulike skaamdele. Die rede omdat dit mag werk is dat dit twee goeters gelyk doen. Dit kos geld en dit vestig nog meer aandag op die vajizzle. Dit sal dus waardeer word deur die tipe meisie wat Terrace toe gaan, met `n mini skirt wat so eina is dat jy al lankal haar naam en van ken nog voor julle ontmoet het, en dan vieruur die oggend voor my venster op haar boyfriend skreeu omdat hy te arm is om vir haar `n cheeseburger te koop.

Busry 101

Ek het vandag twee ure in die kar verkwansel. Verkwansel is die regte woord aangesien ek die tyd ingeboet het om `n luilekker naweek op die Weskus te verruil vir die rondslomp van die werksweek. Om in die kar te klim met `n eindbestemming in gedagte is egter nie altyd so `n bedroewige storie nie. Die wat die reis al na Mosambiek meegemaak het sal byvoorbeeld weet dat die twee dae se reis `n absolute winskoop is. Dieselfde geld vir die pad na die Oranjerivier waar alledaagse bedroewighede verruil word vir `n situasie waar die enigste probleem die temperatuur van jou bier is. Reis se nutswaarde is dus meer `n kwessie van waarheen jy gaan en waarvoor as enige iets anders.

Dit gesê is dit ook so dat daar sekere maniere is om `n reis te vergemaklik ongeag van waarheen `n mens mag gaan. Vir die reisiger is daar geen beter leerskool as busry nie. Busvaart is stadiger as enige iets anders en die hoeveelheid mens per vierkante meter dien as goeie herinnering dat enige iets weelderigs eintlik `n weergawe is van persoonlike spasie. Ongeag van enige herkoms of wie jy is, busry is en bly die groot leveler – almal lewe ewe ongemaklik. Vir die met genoeg ervaring of wie die artikel lees is daar egter maniere na busry Nirvana of ten minste `n paar plekke hoër in Maslow se hïerargie op te eindig.

By voorbaat wil ek stel dat hierdie handige reisraad nie `n aanduiding is van my karakter nie. Dit is survival of the fittest. Plein en simpel.

Die eerste probleem wat jy het is om jou lift ordentlik te groet maar ook `n goeie sitplek te bekom. Hierdie is moeilik, maar kan gedoen word deurmiddel van jou tydskrifte neer te sit op jou sitplek of op twee sitplekke langs mekaar as dit moontlik is. Dit maak `n statement  wat vergelykbaar is met `n  hond wat teen `n boom pie. Dit los jou met genoeg tyd om jou buddy wat jou afgelaai het te groet terwyl die ander se bagasie gelaai word.

As ek jy enige iets uit hierdie artikel neem onthou die volgende: Die keuse van sitplek is van kardinale belang. Soos `n reisgenoot van my stel: “Om agter te sit was cool op skool, maar nie as jy langafstand travel nie. Dis time consuming om in en uit te klim en agter stink die meeste en kakste view.” Om voor te gaan sit is ook die ultimate rookie error, as dit dag is kan jy alles sien, maar as dit donker is en die ander padverbruikers sit hulle ligte aan dan kan jy slaap op jou maag skryf. Dit is ook so dat sommige mense meer spasie op vat as ander, neem dit in ag.

So gepraat van spasie daar is sekere maniere om dit wat jou toekom terug te kry of te behou. Ek verwys na mede-passasiers wat jou spasie wil steel. Dit is dus belangrik om so vinnig as moontlik jou voet neer te sit. Sodra die persoon langs jou oorhang in jou spasie en al hoe meer teen jou begin lê wys vir hom dat jy dit wel agterkom met `n taktiese jab met die elmboog in die kortrib. Maak seker dat dit gepaard gaan met iets in die pad soos `n vinnige stop of ongelyke pad sodat dit nie direk op jou gepen kan word nie. Jy sal sien dat die spasie weereens joune is en dat die strategie se effek meer blywend is as om mooi te vra.

Daai kopverkoue-gevoel wat jy kry na `n lang busrit is te wyte aan die lugverkoeling. Wees slim en koop `n bottel Sterimar neussproei. `n Goedkoper uitweg is om saline solution aan te skaf en dit te gebruik. Werk soos `n bom.

`n IPod is uit die aard van die saak ook baie belangrik. Om sonder dit `n busrit aan te pak is omtrent so gevaarlik soos om te soldeer sonder daai maskers. Vra vir my. Ek het lank gewonder hoekom ek nogal goed is in Noot Vir Noot sonder om eintlik daai tipe musiek te luister. Na baie introspeksie het ek slegs Interkaap in samewerking met Kfm om daarvoor te blameer.  

Hierdie lys is saamgestel in “trotse samewerking” met Albert Retief. Van publieke vervoer kan jy hom niks vertel nie aangesien die man Suidelike Afrika te trok, trein, bus en rikshaw aangepak het. Kyk gerus sy blog uit by albertretief.blogspot.com   


Enige kommentaar sal waardeer word.

Glanspersoonlikhede en Hoekom Ons Daarvan Hou om Hulle te Sien Val

Enige Afrikaans-sprekende persoon, Blou Bul ondersteuner of de not, sou tien teen een `n opinie gehad het oor die identiteit van die cat-snuifende hoerjaer tydens die onlangse seksvideo-skandaal. Selfs al stel jy nie belang in golf nie sou jy ten minste al gegrynslag het oor een of ander dubbelsinnige grappie oor Tiger Woods se buitensporige buite-egtelike aktiwiteite. Selfs al blaai jy aspris die Mense-en-hul-Dinge afdeling van die Huisgenoot mis tydens `n tydelike bestyging van die troon sal jy weet wie Paris Hilton is en dat infrarooi snaaks genoeg gebruik word om groen videos mee te vervaardig.


Die punt wat ek probeer maak is dat ons almal weet wie die bogenoemde sterre is en wat hulle aangejaag het. Die vraag wat ek egter vra is hoekom is dit so en waarom is glanspersoonlikhede se doene en late buite die sportveld of van die verhoog so belangrik? Dit is mos nie asof dit ons direk beïnvloed nie.

Hierdie is natuurlik `n wêreldwye fenomeen. Hello en National Enquirer is in England en Amerika net so gewild soos ons geliefde Huisgenoot. Heat Magazine is ook `n Suid-Afrikaanse gunsteling en word in verskeie aangepaste weergawes op `n internasionale basis verkoop. Aangesien die oormatige navolg van glanspersoonlikhede nie net `n Suid-Afrikaanse probleem is nie kan ons met sekerheid vas stel dat dit nie apartheid se skuld is nie.

Na wat ek kan aflei uit gesprekke met mense met `n aktiewe belangstelling in glanspersoonlikhede gaan dit oor die feilbaarheid wat hierdie mense ten toon stel. Paris se video-ekskepades kom dus met die ingeboude boodskap dat alhoewel sy meer geld gaan erf as wat baie lande se bruto binnelandse produk is kan sy ook soms haar videos versit. Tiger se huweliksprobleme toon dat ten spyte van bomenslike talent die negetiende gaatjie nie al versoeking is nie. Joost se petalje wys ons dat ten spyte van uitstaande diens aan Suid-Afrikaanse rugby `n man soms die nommer-een reel vergeet en jou sokkies aanhou. Hierdie is dus verskillende weergawes van dieselfde boodskap - dat mense feilbaar kan wees.

Hoeveel keer wil jy egter hierdie self-evident truth hoor. Een keer is mos meer as genoeg en twee keer behoort die boodskap klinklaar deur te kry. Die bogenoemde verduideliking is dus nie voldoende nie. Ek voer aan dat die rede vir die smagting na glanspersoon-skandaal meer breedvoerig verduidelik kan word deur die idee van schadenfreude. Schadenfreude is die Duitse benaming vir die sielkundige verskynsel waar ons lag vir Sport Bloopers of die meeste van die goed op America`s Funniest Home Videos. Dit is daai gevoel van verligting wat `n mense kry as ander so bietjie op hulle moer kry. Jy mag aanvoer dat dit nie met jou gebeur nie, maar vir glanspersoon-skandaal junkies is dit myns insiens die geval. Waar celebrities betrokke is, is dit egter so dat die hit soveel harder en langer is aangesien hoër bome harder val.

Gys Hough voel dat die Metrorail tussen Kaapstad en Stellenbosch te vol was vandag en dat R30-toegang by Springboks heeltemal insane is.